ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ
Αθήνα, 31 Δεκεμβρίου 2010
Η χρονιά που πέρασε αποτέλεσε για όλους τους Έλληνες μια δοκιμασία χωρίς προηγούμενο για τα δεδομένα της σύγχρονης Ιστορίας μας. Ζήσαμε την ανασφάλεια και τον φόβο, που καλλιέργησαν κλίμα πανικού μαζί με πραγματικά γεγονότα, όπως τη μείωση των εισοδημάτων -ιδιαίτερα στον δημόσιο τομέα- την αναγκαία αύξηση της φορολογίας. Κανένας πολιτικός και καμία κυβέρνηση δεν θα ήθελε να πάρει τέτοιου είδους μέτρα. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι χωρίς αυτές τις αποφάσεις δεν θα είχαμε αποτρέψει να βουλιάξουμε σε βαθιά ύφεση από τα χρέη και την ανυποληψία.
Αν αφήναμε την κατάσταση να εκτραχυνθεί, οι συνέπειες θα ήταν δραματικές. Ακόμα περισσότερο για τα πιο φτωχά και αδύναμα στρώματα της χώρας, που είναι τα πρώτα που βάλλονται όταν μια χώρα χρεοκοπεί. Ήταν ανάγκη να αποτρέψουμε τα χειρότερα και αυτό ήταν που κάναμε το 2010. Και το κάναμε μαζί. Χωρίς την ωριμότητα του ελληνικού λαού καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να τα καταφέρει μόνη της.
Είναι, επίσης, αλήθεια ότι ωριμότητα και λογική δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει παράλληλα και δικαιολογημένη οργή. Τα ερωτήματα είναι πολλά. Γιατί φτάσαμε ως εδώ; Γιατί σήμερα να πληρώνουν και πολλοί που δεν ευθύνονταν ή είχαν μικρές ευθύνες; Ποιοι και πού είναι οι υπεύθυνοι; Γιατί όταν υπάρχει πλούτος δεν αξιοποιείται σωστά ή χάνεται άδικα λόγω της διαφθοράς;
Σ’ αυτά τα ερωτήματα η μόνη απάντηση είναι η αλλαγή, η δημιουργία μιας διαφορετικής Ελλάδας. Και αυτό κάνουμε, γιατί αποτελεί πια ανάγκη εθνική. Ανάγκη επιβίωσης. Η κρίση είναι και διεθνής και ευρωπαϊκή, όμως χτύπησε εμάς γιατί αποτελέσαμε τον πλέον αδύναμο κρίκο. Βρεθήκαμε σε αυτήν ευάλωτοι, με τα δημοσιονομικά μας προβλήματα να αποτελούν το αποτέλεσμα και όχι την αιτία της βαθύτερης κρίσης που αντιμετωπίζαμε.
Έφτασαν να αποτελούν τόσο μεγάλο πρόβλημα, αφού επί χρόνια το κράτος προσλάμβανε αφειδώς χωρίς αξιοκρατία ή ορθολογικά κριτήρια. Δημιουργούσε υπηρεσίες παντού, οι οποίες όμως δεν υπηρετούσαν τον πολίτη, αλλά τις ανάγκες πολιτευτών και τοπικών παραγόντων. Εφάρμοζε τον νόμο επιλεκτικά, ανάλογα με την πολιτική, την οικονομική, τη «μιντιακή», τη συντεχνιακή ή άλλου είδους ισχύ του πολίτη που βρισκόταν ενώπιόν του. Έβαζε εμπόδια για να υποχρεώνει τον πολίτη σε συναλλαγή -όπως το φακελάκι- αντί να τον στηρίζει, να τον πληροφορεί αξιόπιστα και να τον απελευθερώνει. Το ελληνικό κράτος τελικά, φοβούμενο κάθε αλλαγή, εγκλώβισε την ελληνική κοινωνία και οικονομία στην εξάρτησή τους από ένα πελατειακό πολιτικό και οικονομικό σύστημα.
Σήμερα αυτό που έχουμε περισσότερο ανάγκη από ποτέ είναι να αλλάξουμε τον τρόπο και τη φιλοσοφία λειτουργίας του κράτους. Να απελευθερώσουμε δυνάμεις, να αποκαταστήσουμε το δίκαιο, να δημιουργήσουμε αξιόπιστες υπηρεσίες, ένα κράτος που υπηρετεί τον πολίτη και αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο τα χρήματα του ελληνικού λαού, επιτρέποντας και στην οικονομία να ανθήσει, μέσα από την επένδυση στα δικά μας συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Ήδη βαδίζουμε σ’ αυτόν το δρόμο. Κάναμε μεγάλες αλλαγές το 2010, οι οποίες καθυστέρησαν για δεκαετίες, με τα θετικά αποτελέσματά τους να γίνονται ολοένα και πιο ορατά.
Τη χρονιά που έρχεται, το 2011, καλούμαστε να κάνουμε το επόμενο βήμα. Να εντείνουμε την προσπάθεια για να δημιουργήσουμε την Ελλάδα στην οποία όλοι μας θα αισθανόμαστε ασφαλείς, σίγουροι για το μέλλον, μια χώρα κοινωνικά δίκαιη και οικονομικά βιώσιμη.
Τίποτα, όμως, δεν χαρίζεται. Γι’ αυτό χρειάζεται να μετατρέψουμε την οργή ή την απογοήτευσή μας όχι σε ηττοπάθεια, μοιρολατρία ή εύκολη αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων, αλλά σε δύναμη αλλαγής. Στην Ελλάδα που δημιουργούμε όλο και περισσότερο θα πληρώνουν αυτοί που πρέπει. Όλο και περισσότερο θα εμπεδώνεται η κοινωνική δικαιοσύνη, η διαφάνεια, η ευνομία, ο σεβασμός στον πολίτη.
Δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες ότι όλα αυτά γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Εντείνουμε κάθε προσπάθεια και όπου χρειάζεται προχωράμε σε διορθωτικές κινήσεις. Όμως, η στόχευση είναι μία. Μια Ελλάδα αξιών, δικαιοσύνης, ισότητας, ελευθερίας και ανθρωπιάς, που γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους θα μπορεί να δημιουργήσει και μια βιώσιμη οικονομία.
Αυτή την Ελλάδα, αυτή την πολιτεία, αυτή την κοινωνία, αυτή την οικονομία μόνο εμείς οι ίδιοι, όλοι μαζί, μπορούμε να τη δημιουργήσουμε. Σε αυτή την κοινή μας προσπάθεια, και ιδιαίτερα λόγω της κρίσης, χρειάζεται όλοι να βοηθήσουμε, ώστε οι πιο αδύναμοι να μη χτυπηθούν αλλά να προστατευθούν.
Αυτό αποτελεί μέλημά μας, καθώς αλλάζουμε το σύστημα πρόνοιας, υγείας και στήριξης ευαίσθητων ομάδων, όπως των ατόμων με αναπηρία.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο http://www.primeminister.gov.gr/2010/12/31/3979
Αθήνα, 31 Δεκεμβρίου 2010
Η χρονιά που πέρασε αποτέλεσε για όλους τους Έλληνες μια δοκιμασία χωρίς προηγούμενο για τα δεδομένα της σύγχρονης Ιστορίας μας. Ζήσαμε την ανασφάλεια και τον φόβο, που καλλιέργησαν κλίμα πανικού μαζί με πραγματικά γεγονότα, όπως τη μείωση των εισοδημάτων -ιδιαίτερα στον δημόσιο τομέα- την αναγκαία αύξηση της φορολογίας. Κανένας πολιτικός και καμία κυβέρνηση δεν θα ήθελε να πάρει τέτοιου είδους μέτρα. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι χωρίς αυτές τις αποφάσεις δεν θα είχαμε αποτρέψει να βουλιάξουμε σε βαθιά ύφεση από τα χρέη και την ανυποληψία.
Αν αφήναμε την κατάσταση να εκτραχυνθεί, οι συνέπειες θα ήταν δραματικές. Ακόμα περισσότερο για τα πιο φτωχά και αδύναμα στρώματα της χώρας, που είναι τα πρώτα που βάλλονται όταν μια χώρα χρεοκοπεί. Ήταν ανάγκη να αποτρέψουμε τα χειρότερα και αυτό ήταν που κάναμε το 2010. Και το κάναμε μαζί. Χωρίς την ωριμότητα του ελληνικού λαού καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να τα καταφέρει μόνη της.
Είναι, επίσης, αλήθεια ότι ωριμότητα και λογική δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει παράλληλα και δικαιολογημένη οργή. Τα ερωτήματα είναι πολλά. Γιατί φτάσαμε ως εδώ; Γιατί σήμερα να πληρώνουν και πολλοί που δεν ευθύνονταν ή είχαν μικρές ευθύνες; Ποιοι και πού είναι οι υπεύθυνοι; Γιατί όταν υπάρχει πλούτος δεν αξιοποιείται σωστά ή χάνεται άδικα λόγω της διαφθοράς;
Σ’ αυτά τα ερωτήματα η μόνη απάντηση είναι η αλλαγή, η δημιουργία μιας διαφορετικής Ελλάδας. Και αυτό κάνουμε, γιατί αποτελεί πια ανάγκη εθνική. Ανάγκη επιβίωσης. Η κρίση είναι και διεθνής και ευρωπαϊκή, όμως χτύπησε εμάς γιατί αποτελέσαμε τον πλέον αδύναμο κρίκο. Βρεθήκαμε σε αυτήν ευάλωτοι, με τα δημοσιονομικά μας προβλήματα να αποτελούν το αποτέλεσμα και όχι την αιτία της βαθύτερης κρίσης που αντιμετωπίζαμε.
Έφτασαν να αποτελούν τόσο μεγάλο πρόβλημα, αφού επί χρόνια το κράτος προσλάμβανε αφειδώς χωρίς αξιοκρατία ή ορθολογικά κριτήρια. Δημιουργούσε υπηρεσίες παντού, οι οποίες όμως δεν υπηρετούσαν τον πολίτη, αλλά τις ανάγκες πολιτευτών και τοπικών παραγόντων. Εφάρμοζε τον νόμο επιλεκτικά, ανάλογα με την πολιτική, την οικονομική, τη «μιντιακή», τη συντεχνιακή ή άλλου είδους ισχύ του πολίτη που βρισκόταν ενώπιόν του. Έβαζε εμπόδια για να υποχρεώνει τον πολίτη σε συναλλαγή -όπως το φακελάκι- αντί να τον στηρίζει, να τον πληροφορεί αξιόπιστα και να τον απελευθερώνει. Το ελληνικό κράτος τελικά, φοβούμενο κάθε αλλαγή, εγκλώβισε την ελληνική κοινωνία και οικονομία στην εξάρτησή τους από ένα πελατειακό πολιτικό και οικονομικό σύστημα.
Σήμερα αυτό που έχουμε περισσότερο ανάγκη από ποτέ είναι να αλλάξουμε τον τρόπο και τη φιλοσοφία λειτουργίας του κράτους. Να απελευθερώσουμε δυνάμεις, να αποκαταστήσουμε το δίκαιο, να δημιουργήσουμε αξιόπιστες υπηρεσίες, ένα κράτος που υπηρετεί τον πολίτη και αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο τα χρήματα του ελληνικού λαού, επιτρέποντας και στην οικονομία να ανθήσει, μέσα από την επένδυση στα δικά μας συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Ήδη βαδίζουμε σ’ αυτόν το δρόμο. Κάναμε μεγάλες αλλαγές το 2010, οι οποίες καθυστέρησαν για δεκαετίες, με τα θετικά αποτελέσματά τους να γίνονται ολοένα και πιο ορατά.
Τη χρονιά που έρχεται, το 2011, καλούμαστε να κάνουμε το επόμενο βήμα. Να εντείνουμε την προσπάθεια για να δημιουργήσουμε την Ελλάδα στην οποία όλοι μας θα αισθανόμαστε ασφαλείς, σίγουροι για το μέλλον, μια χώρα κοινωνικά δίκαιη και οικονομικά βιώσιμη.
Τίποτα, όμως, δεν χαρίζεται. Γι’ αυτό χρειάζεται να μετατρέψουμε την οργή ή την απογοήτευσή μας όχι σε ηττοπάθεια, μοιρολατρία ή εύκολη αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων, αλλά σε δύναμη αλλαγής. Στην Ελλάδα που δημιουργούμε όλο και περισσότερο θα πληρώνουν αυτοί που πρέπει. Όλο και περισσότερο θα εμπεδώνεται η κοινωνική δικαιοσύνη, η διαφάνεια, η ευνομία, ο σεβασμός στον πολίτη.
Δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες ότι όλα αυτά γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Εντείνουμε κάθε προσπάθεια και όπου χρειάζεται προχωράμε σε διορθωτικές κινήσεις. Όμως, η στόχευση είναι μία. Μια Ελλάδα αξιών, δικαιοσύνης, ισότητας, ελευθερίας και ανθρωπιάς, που γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους θα μπορεί να δημιουργήσει και μια βιώσιμη οικονομία.
Αυτή την Ελλάδα, αυτή την πολιτεία, αυτή την κοινωνία, αυτή την οικονομία μόνο εμείς οι ίδιοι, όλοι μαζί, μπορούμε να τη δημιουργήσουμε. Σε αυτή την κοινή μας προσπάθεια, και ιδιαίτερα λόγω της κρίσης, χρειάζεται όλοι να βοηθήσουμε, ώστε οι πιο αδύναμοι να μη χτυπηθούν αλλά να προστατευθούν.
Αυτό αποτελεί μέλημά μας, καθώς αλλάζουμε το σύστημα πρόνοιας, υγείας και στήριξης ευαίσθητων ομάδων, όπως των ατόμων με αναπηρία.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο http://www.primeminister.gov.gr/2010/12/31/3979
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου