Σε αναμόρφωση των παροχών ασθένειας και αναπηρίας στους εργαζόμενους, πρέπει να οδηγήσει τις κυβερνήσεις η οικονομική κρίση.
Τη συμβουλή αυτή δίνουν – με πρόσφατη έκθεσή τους – εμπειρογνώμονες του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Οι κυβερνήσεις, σημειώνουν, πρέπει να βοηθούν τους εργαζόμενους να επιστρέφουν στην εργασία τους, προκειμένου να μειωθεί η επιβάρυνση των δημόσιων οικονομικών.
Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η οικονομική ύφεση θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση του αριθμού των ατόμων που λαμβάνουν επιδόματα αναπηρίας, από το σημερινό 6% του ενεργού πληθυσμού που είναι σήμερα.
Μεταρρυθμίσεις
'Οι χώρες πρέπει να επιταχύνουν τις μεταρρυθμίσεις τους για να βοηθήσουν τα άτομα με αναπηρία να βρουν εργασία΄, σχολίασε η γενικός γραμματέας του Οργανισμού κ. Angel Gurría.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, οι παροχές αναπηρίας αντιπροσωπεύουν το 10% των δημόσιων κοινωνικών δαπανών στις περισσότερες χώρες – μέλη του Οργανισμού. Αυτό είναι ίσο με το 2% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) και δύο φορές το κόστος των επιδομάτων ανεργίας πριν από την κρίση. Οι δικαιούχοι επιδομάτων αναπηρίας – σημειώνεται στην έκθεση – σχεδόν ποτέ δεν τα εγκαταλείπουν για μια θέση εργασίας.
Πριν από την κρίση, περισσότεροι άνθρωποι σε παραγωγική ηλικία λάμβαναν παροχές αναπηρίας από τις παροχές ανεργίας (30,2 εκατ. σε σύγκριση με 27,9 εκατομμύρια).
Τα προβλήματα ψυχικής υγείας, αποτελούν την κύρια πάθηση ατόμων που διεκδικούν επίδομα αναπηρίας. Ένα τρίτο του συνόλου των νέων αιτημάτων για επίδομα αναπηρίας τα τελευταία 15 χρόνια ήταν λόγω διανοητικής κατάστασης της υγείας, με αύξηση στο 70% μεταξύ των ατόμων ηλικίας 20 έως 34 ετών.
Η κατάσταση αυτή αυξάνει το κοινωνικό κόστος. Οι περισσότεροι άνθρωποι με αναπηρίες που δεν εργάζονται και λαμβάνουν επιδόματα, είναι πολύ πιο πιθανό να ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Στην Αυστραλία, τον Καναδά, την Ιρλανδία, την Κορέα και τις ΗΠΑ, ένα στα τρία άτομα με ειδικές ανάγκες είναι φτωχοί.
Κίνητρα
Οι ειδικοί του ΟΟΣΑ εκτιμούν ότι ο καλύτερος τρόπος να αποφευχθεί η φτώχεια σε άτομα με προβλήματα υγείας ή αναπηρία, είναι η ενίσχυση των οικονομικών κινήτρων για εργασία.
Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται η μεταρρύθμιση του συστήματος φορολογίας και παροχών.Άλλα μέτρα που μπορούν να ληφθούν είναι:
Η ελάφρυνση των εργοδοτών. Οι επιχειρήσεις που προσλαμβάνουν άτομα με προβλήματα υγείας ή αναπηρία πρέπει να λαμβάνουν επιδοτήσεις μισθών, όπως συμβαίνει στις σκανδιναβικές χώρες.
Η εναρμόνιση των παροχών ανεργίας, ασθένειας και αναπηρίας. Αυτό θα μείωνε το κόστος και θα εξυγίαινε το σύστημα παροχών, προς όφελος των αναπήρων που έχουν πραγματικά ανάγκη.
Να πειστούν οι γιατροί για τη σημασία που έχει η ταχεία επιστροφή των νοσούντων εργαζομένων στην εργασία τους.
Ανάλογο πρόγραμμα εφαρμόστηκε στη Σουηδία, με παροχή κατευθυντήριων γραμμών στις αναρρωτικές άδειες και οδήγησε σε μείωση του χρόνου απουσίας από την εργασία.
Τη συμβουλή αυτή δίνουν – με πρόσφατη έκθεσή τους – εμπειρογνώμονες του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Οι κυβερνήσεις, σημειώνουν, πρέπει να βοηθούν τους εργαζόμενους να επιστρέφουν στην εργασία τους, προκειμένου να μειωθεί η επιβάρυνση των δημόσιων οικονομικών.
Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η οικονομική ύφεση θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση του αριθμού των ατόμων που λαμβάνουν επιδόματα αναπηρίας, από το σημερινό 6% του ενεργού πληθυσμού που είναι σήμερα.
Μεταρρυθμίσεις
'Οι χώρες πρέπει να επιταχύνουν τις μεταρρυθμίσεις τους για να βοηθήσουν τα άτομα με αναπηρία να βρουν εργασία΄, σχολίασε η γενικός γραμματέας του Οργανισμού κ. Angel Gurría.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, οι παροχές αναπηρίας αντιπροσωπεύουν το 10% των δημόσιων κοινωνικών δαπανών στις περισσότερες χώρες – μέλη του Οργανισμού. Αυτό είναι ίσο με το 2% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) και δύο φορές το κόστος των επιδομάτων ανεργίας πριν από την κρίση. Οι δικαιούχοι επιδομάτων αναπηρίας – σημειώνεται στην έκθεση – σχεδόν ποτέ δεν τα εγκαταλείπουν για μια θέση εργασίας.
Πριν από την κρίση, περισσότεροι άνθρωποι σε παραγωγική ηλικία λάμβαναν παροχές αναπηρίας από τις παροχές ανεργίας (30,2 εκατ. σε σύγκριση με 27,9 εκατομμύρια).
Τα προβλήματα ψυχικής υγείας, αποτελούν την κύρια πάθηση ατόμων που διεκδικούν επίδομα αναπηρίας. Ένα τρίτο του συνόλου των νέων αιτημάτων για επίδομα αναπηρίας τα τελευταία 15 χρόνια ήταν λόγω διανοητικής κατάστασης της υγείας, με αύξηση στο 70% μεταξύ των ατόμων ηλικίας 20 έως 34 ετών.
Η κατάσταση αυτή αυξάνει το κοινωνικό κόστος. Οι περισσότεροι άνθρωποι με αναπηρίες που δεν εργάζονται και λαμβάνουν επιδόματα, είναι πολύ πιο πιθανό να ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Στην Αυστραλία, τον Καναδά, την Ιρλανδία, την Κορέα και τις ΗΠΑ, ένα στα τρία άτομα με ειδικές ανάγκες είναι φτωχοί.
Κίνητρα
Οι ειδικοί του ΟΟΣΑ εκτιμούν ότι ο καλύτερος τρόπος να αποφευχθεί η φτώχεια σε άτομα με προβλήματα υγείας ή αναπηρία, είναι η ενίσχυση των οικονομικών κινήτρων για εργασία.
Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται η μεταρρύθμιση του συστήματος φορολογίας και παροχών.Άλλα μέτρα που μπορούν να ληφθούν είναι:
Η ελάφρυνση των εργοδοτών. Οι επιχειρήσεις που προσλαμβάνουν άτομα με προβλήματα υγείας ή αναπηρία πρέπει να λαμβάνουν επιδοτήσεις μισθών, όπως συμβαίνει στις σκανδιναβικές χώρες.
Η εναρμόνιση των παροχών ανεργίας, ασθένειας και αναπηρίας. Αυτό θα μείωνε το κόστος και θα εξυγίαινε το σύστημα παροχών, προς όφελος των αναπήρων που έχουν πραγματικά ανάγκη.
Να πειστούν οι γιατροί για τη σημασία που έχει η ταχεία επιστροφή των νοσούντων εργαζομένων στην εργασία τους.
Ανάλογο πρόγραμμα εφαρμόστηκε στη Σουηδία, με παροχή κατευθυντήριων γραμμών στις αναρρωτικές άδειες και οδήγησε σε μείωση του χρόνου απουσίας από την εργασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου